Somoza: “Bana Castro’nun Sakalından İki Kıl Getirin!”

Eduardo Galeano

1961: Domuzlar Körfezi

…ölüme karşı, sürekli ileriye, asla dönmek yok; Küba Devrimi Miami’den uçakla sadece sekiz dakika mesafede hayatta kalmayı şaşırtıcı biçimde sürdürüyor.

CIA bu küstahlığı sona erdirmek için ABD, Guatemala ve Nikaragua merkezli bir işgal hareketi başlatıyor. II. Somoza sefere çıkanları iskeleden uğurluyor. CIA’nın üretip harekete geçirdiği Küba Kurtuluş Ordusu, Batista diktatörlüğünde görev yapmış asker ve polislerin yanı sıra şekerkamışı tarlalarının, bankaların, gazetelerin, kumarhanelerin, genelevlerin ve siyasi partilerin adadan gönderilen vârislerinden oluşuyor.

Somoza, “Bana Castro’nun sakalından iki kıl getirin!” diye onlara sipariş veriyor.

ABD uçakları Küba semalarına giriyor. Kamuflajlı uçaklar üstlerinde Küba Hava Kuvvetleri’nin yıldızını taşıyor. Alçaktan uçarak kendilerini selamlayan halkın üzerine makineli tüfek ateşi açıyor ve bombalarını şehirlerin üzerine boşaltıyorlar. Zemini hazırlayan bombardımanın ardından işgalciler Domuzlar Körfezi’nin bataklıklarına çıkarma yapıyorlar. Bu arada Başkan Kennedy Virginia’da golf oynuyor.

Emri Kennedy verdi ama işgal planını hayata geçiren Eisenhower oldu. Eisenhower, daha önce Guatemala’nın işgaline onay verdiği aynı masada bu kez Küba’nın işgalini onayladı. CIA Başkanı Allen Dulles, Fidel Castro’nun sonunun Arbenz’inki gibi olacağı konusunda onu temin etti. Bir gün fazla, bir gün az, yaklaşık iki hafta sürmesini bekliyordu ve bu operasyonda da aynı CIA ekibi görev yapıyordu: Aynı adamlar, aynı üslerden yola çıktılar. Kurtarıcıların yaptığı çıkarma, kızıl tiranlığa maruz kalan adada halk isyanını tetikleyecekti. Kuzey Amerikalı casuslara göre, kuyruklara girmekten bıkmış Küba halkı ayaklanmak için sadece bir işaret bekliyordu.

Küba işgalcilerin işini üç günde bitirdi. Ölülerin arasında dört Kuzey Amerikalı pilot da var. ABD Donanması’nın eşlik ettiği yedi gemi ya kaçıyor ya da Domuzlar Körfezi’nin dibini boyluyor. Başkan Kennedy, CIA’in fiyaskosunun tüm sorumluluğunu üstleniyor.

CIA her zamanki gibi, duymaktan hoşlandığı şeyleri söylemeleri karşılığında para alan uyanık yerel casuslarının raporlarına inandı ve yine her zamanki gibi, coğrafyayı insanlar ve tarihle ilgisi olmayan bir askeri haritayla karıştırdı. CIA’in çıkarma için seçtiği bataklıklar zamanında tüm Küba’nın en sefil yerleri, tam anlamıyla bir timsah ve sivrisinek krallığıydı, ta ki devrim gelene kadar. Devrimle birlikte gelen azim, bu bataklıkların görünümünü okul, hastane ve yol inşa etmek suretiyle tamamen değiştirmişti. Bu yörenin halkı, kendilerini kurtarmaya gelen işgalcilere karşı göğsünü ilk siper edenlerdi.

[Ateş Anıları -III, Rüzgarın Yüzyılı, Eduardo Galeano, Türkçesi: Süleyman Doğru, Sel Yayıncılık, Birinci Baskı, Haziran 2020)