Etiket Arşivleri: Erişilebilirlik

Sistemin çelişkilerine dokunmadan sorun çözülebilecekmiş havası veren ve dünyada yıllardır moda olan belli kavramlar var. Bu kavramların aslında nasıl bir görüngüden ibaret olduğu sosyal medya çağında daha çok dikkat çekiyor

Engelli birisi alanında ne kadar yetkin olursa olsun karşısındaki “haklıdır.” Konuya dair hiçbir bilgisi olmamasına rağmen. Çünkü kendisini her koşulda daha üstün görür

Bizim için değil bizimle birlikte harekete geçilmesi gerektiğini anlamamız şart, hele kendimize hak savunucusu diyorsak...

Burak Sarı Birileri “kral çıplak” dedi. Yıllardır konuşulan dizi ve sinema sektöründeki tekelleşme gündeme oturdu. Gerçi uzun zamandır böyle şeylere şaşıranlara “Hepiniz ordaydınız!” diye avazım çıktığınca bağırmak istiyorum ya, neyse. Çünkü herkes, her şeyin farkında ve mış gibi yapma dünyasında en iyi bilinen şeylere bile farkında değilmiş gibi yapmak toplumun …

Bazı gerçeklikler sözlerden daha etkilidir. Bu yazıya Paul Eluard’ın “Ey Özgürlük” şiirinden bir bölüm koyacaktım. En köklü gazetelerden birinin sitesinde çıktı karşıma. Ama hâlâ erişilebilir değil. Belki bir gün hayatın her alanını eşit ve erişilebilir kıldığımızda hep birlikte söyleriz. “Ey özgürlük”

Festivalimizde neler oluyor: Her yıl dikkat çekmek istediğimiz bir alanda tema belirliyoruz ve o temanın bir mottosu oluyor. Bu yılın teması spor. Mottosu ise #KapsayıcılığıSeçHareketeGeç.

Anadili tartışmalarını aynı zamanda bir erişilebilirlik konusu olarak değerlendiririm. Hayır yanlış yazmadım. Erişilebilirlik meselesiyle kesişimsel bir yönü var ve erişilebilirlik sadece yeti farklılıkları ile alakalı değil. Çünkü ortada kendini ifade edip edememek gibi bir gerçeklik var

Yıllardır erişilebilirlik yasasının ötelenmesinden güç alan yerel yönetimler hiçbir erişilebilirlik kuralını yerine getirmiyor. Yani iktidarından muhalefetine sorunun çözümüne dair bir ışık yok gibi

Engelli bireyin ebeveyni olmak dünyanın en trajik durumu mu? Bu durum bizleri kendimize acıyıp sürekli şikayet edip aynı döngüde kalmaya mı yoksa eşit yurttaşız diyerek haklarımızın peşine düşmeye mi itmeli?

Amin Maalouf’a ait olduğu söylenen bir söz var. “Ortadoğu insanı her şeye üzülür ama bir şey yapmaz.” Ben daha farklı bakıyorum. Bizler, yaralarımızın acısını geçici de olsa dindirebilmek için hüzün basıyoruz onlara. Sızı geçici olarak diniyor. Bu geçici rahatlamanın bedeli de yaranın derinleşmesi oluyor. O geçici rahatlık karşısında yaranın kangren olduğunun bile farkında değiliz. Hortumla müsilaj temizliği yapmaya benziyor tutumumuz.